Hayatıma Bir "Melek" Girdi

Yaklaşık bir hafta önce beklediğimiz yeğenim doğdu. Tam olarak tarif edemiyorum hislerimi, yine de çabalayacağım.

Eve ilk girdiğimde acaba hangi odada yatıyor diye bakınırken etrafıma, montumu çıkarıp asmak için bir odaya girdim ve O'nu görmeden geçip gitmişim. Aniden durup bir adım geri attım ve orada yattığını fark ettim. O kadar minik ki, evet görülemeyecek kadar :)

Bundan 7 ay önce hamilelik haberini duyduk, ultrason fotoğraflarına baktık sevinçle, heyecanla, ama O'nu kucağımıza almak tüm soyut heyecanlarımızın somutlaşmış hali oldu :)

Hayatımızda çok sevdiğimiz, en yakınlarımız sınırlı sayıdadır ve onları kazanmak için ne çabalar sarf ederiz, uzun vakitler harcarız. Düşünsenize birdenbire hayatınıza çok sevdiğiniz, her hareketini hayranlıkla izlediğiniz, öpmeye doyamadığınız, hemencecik özlediğiniz, minicik elleriyle parmağınızı sımsıkı tutan birisi giriyor. ~Ne büyük lûtuf...

• İlk gece sabaha kadar uyumadı. Ağlarken ne yapacağımızı şaşırıyoruz, elimizden bir şey gelmiyor. Kaç kere gözlerim doldu O'nun  o sesi için... Neyse ki sabah saat 5 gibi uyuyakaldı, bende yanıma yatırdım. Yanımda uyudu ve ben O'nu izlerken uyuyakaldım~
• Arada bir uyanıp kımıldadığında hafif hafif salladım ve tekrar uyuttum.Ona zarar vermemek için diken üstünde uyudum.
• Düne kadar abimle oturup şakalaşırken, çocukluğumuzdaki gibi atışırken, şuan onun "Baba" olması, sabaha kadar ağlayan oğlunu sakinleştirme çabasını, O'nun için endişelenmesini anlamak...
• Annem ve babamın O'nu sevişini görmek, gözlerindeki gülücüğü hissetmek, paha biçilemez. Allah herkese bu duyguyu tattırsın..
• Yumuşacık tenine dokundum, ellerini tuttum, miss kokusunu içime çektim, burnunu öptüm, kucağıma alıp sımsıkı sarıldım. Evet ben "Hala" oldum ~:)

Bunlar da kendi ellerimle hazırladığım bebek şekerlerimizz :)

 Aramıza hoş geldin Ahmet Enes(: